Aan de Oude Boerenweg

Het was geen weg maar meer
een mul zandpad naar nergens
als een vroege tekening
van W G van der Hulst

Daar woont hij zuchtte Gerrit Krol
in de ramen van de trein naar Meppel
en Zwolle en hij keek naar de rand van Glimmen
door de ramen van de gele intercity

In de tuin de appelboom waaronder
de dichter wachtte op het vallen
van de voorjaarsavond in april
terwijl het hoofd al vol met zinnen zat:

‘ tussen roerloze paarden op gods landerijen
in een wereld van wuivend gras waartussen
het verdriet ligt dat je terug vindt als een pop
liggend onder de appelboom in het maanlicht’

‘ en in godvergeten vermotregend land
waar iedereen uiteindelijk dood moet gaan
als een vreemd verdriet waarvan ik niet zeg
dat het erg is maar moeizaam soms en doelloos’

Arjen Boswijk