2017-aug., olieverf op paneel, 15 x 15 cm, n.t.k.
Uitvoering Tiels Mannenkoor op za. 12 mei 2018 in de St.Maartenskerk in Tiel.
| Ze lagen al even te wachten op voltooiing, maar in deze zomermaanden vond ik de tijd. Tijd voor de jeugd en de toekomst, vastgelegd in deze miniatuurtjes van onze drie kleindochters Norah, Milou en Anouk. Het portretje van Norah is iets gedateerd; zij is inmiddels anderhalf jaar ouder. Maar ongetwijfeld zal zij mij nog vaak inspireren. Tijdens het schilderen stelde ik me regelmatig de reactie van Milou voor. Vaak, als zij mij geconcentreerd bezig ziet, vraagt zij belangstellend: Luk je, opa? |
| Ja hoor lief, antwoord ik dan stilletjes. Want wat is er mooier dan hun drie prachtige, lieve koppies te schilderen. Op kleine paneeltjes van 15 x 15 cm in olieverf, om de heldere kleuren en de zachte overgangen in tint beter te kunnen weergeven. Eerlijk is eerlijk: vroeger snapte ik dat enthousiasme van opa’s en oma’s niet zo goed. Vond dat zelfs overdreven en soft. Nu ik zelf opa ben ontdek ik bij mezelf dezelfde gevoelens en ik probeer er een rationele verklaring voor te vinden. De wetenschap wellicht hoe belangrijk een gelukkige jeugd is voor hun verdere ontwikkeling. Compensatie, omdat ik vroeger (te) veel door mijn werk in beslag werd genomen en meer aandacht aan mijn kinderen had moeten besteden? Of omdat ik nu de rust heb om ervan te kunnen genieten? Of het inzicht hoe broos en teer het leven is en daardoor waardevol? Het gevoel van urgentie omdat alles eindig is? Laat ik maar ophouden. Deze verwondering, blijdschap en ja, ook trots laten zich niet verklaren! |
| Het schilderen van deze portretjes was een feest. Met veel plezier heb ik me verdiept in hun karakteristieke blikken en houdingen. Want voor de duidelijkheid: het schilderijtje hierboven is niet per ongeluk op zijn kop afgebeeld. Het is Anouk die, wanneer zij ook maar even de kans krijgt, ondersteboven aan iedere rekstok hangt. Trots presenteer ik jullie dan ook onze kleinkinderen: Anouk., Milou en Norah. Vriendelijke groet, Bert |
Zie Nieuwsbrief 42 d.d. 3 oktober 2017
http://mailchi.mp/b7d79a4bb166/nieuwsbrief?e=0ee8a43ca6
Zo zijn er de:
Ballade van de drie rovers
Ballade van de drie jagers
Ballade van de drie vaganten
Ballade van de drie matrozen
Ballade van de drie rivieren
Ballade van de drie mieren
Ballade van de drie monniken
En nu dus ook een:
Ballade van de drie kleinkinderen
Er waren eens drie kinderen
Hoe klein, hoe fijn, hoe flink
Die gingen spelevaren
Met opa op de brink
Ze stoeiden met de spanen
Hoe leuk, hoe fijn, hoe mooi
Ze gingen kopje onder
Het werd een flinke zooi
Maar opa greep de kleuters
Hoe goed, hoe snel, hoe koel
Ze kregen op hun donder
Het was een fraaie boel
Voor straf moesten ze zitten
Hoe stil, hoe recht, hoe net
En zo ontstond, o wonder
Voor elk een portret